A settima stanza hè a storia di un assassiniu misteriosu, cù l’aria di un preludiu à a fine di un mondu.

Da : David Delogu

Un filu di sangue neru gronda da a bagnarola è si sparghje nantu à una musaica turchina, vicinu à a porta di a settima stanza. Una dunetta hè stracquata, nuda, incù parechje ferite. Stillittate è murzicature palesanu a brutalità di l’attu. Ma chì serà ?

U ditu di l’annellu appende, mozzu da u tagliu d’una fiamma. Una punta d’acciaghju hè cullatu ver’di u bracciu da stampà ci una stella di piccula dimensione. Pò a cultellata ùn hè durata tantu. L’anu pulza cum’è una bestia salvatica.

Avà ghjace a puttana incù dui fiori in pettu, ‘nu so strappuntinu d’acqua fresca. Dorme cù u surrisu di u sonnu eternu, chieta in a so sorte inghjusta, cuperta di nucenza è di pace, cum’è s’ella fussi degna in a so ultima rivolta.

Questa giuvanetta ferita à morte

Trà spaventu è bughjone, u decoru hè custì, dà u fretu à l’ossu : lume stacciatu, funa lampata in u catagnu di a sala, rimore d’acqua chì perde inde u cabinettu, sapone à manu cacciatu da a so carta sottu à un spechju in pisticciuli, è questa giuvanetta ferita à morte, pò abbandunata in a so vasca « cascia » di purcellana bianca.

S’adunisceranu e prove ad una à una mentre l’inchiesta. Piglieranu ritratti à buzeffu da immurtalizà sta scena d’infernu. Si dumandera omu s’ellu hè un rituale, una zifratura o un attu teatrinu ghjucatu da Satanassu è i so cumpagni.

Centu è ondici questioni, mancu un anghjicula di risposta. A milizia inizia u travagliu. L’autopsia ùn hè nè pronta nè prevista. A zitella hè una putana, è una putana hè una rimigna inde u nostru mondu paradisu. Una macagna chì inghjenna viulenza è criminalità, chì strascina odiu è vergogna pè a ghjente di stu locu beatu.

Un sangue maladettu

Pocu imprema di quale ne hè, a so età. L’infernu stà annantu à a tarra inde u nostru paradisu. Tandu, giremu u capu. Sè u mazzulu si guasta, rimettimu belli fiori pè u vasettu. Ghjè un affare sputicu nostru. Una manera di resiste, d’ùn pattichjà cù i Diavuli. Campà felice sì, senza mai mischjà si. Hè cusì ch’è no chjudimu l’ochji. Ed hè un bellu pezzu chì no prighemu à Santa Nega pè sta piaghja d’altronde. Cun fervore sempri, chì a rialità à noi tutti ci rompe e devuzioni.

U sulaghju hè crosciu d’un sangue maladettu. Hè un macellu, hè vera. U macellu d’una dunnaccia fatta, furestera, sbattizzata pò dassi. U macellu d’una lovia à 3 soldi a chjavata. Sente è puzza a puvertà. Subitu subitu s’assumiglia stu fattu à un fruttu maturu è merzu chì perde lu so gustu. Ma attenti chì a parolla vi perde ! S’ell’hè una campa pè a bruttalingua di sparte u so vilenu, a muralità schietta di l’omi ùn impedisce di fà u sordu, di cuntinuvà a so strada.

O Santa Nega cara !

A settima stanza hè riservata pè stu marti chì vene. Una nittera in quatru quatru ottu, un pocu di prufume d’aranciu è l’osteriaghju accogliera u prossimu coppiu, qualchì turistu stranieru cù i zini in istacca, chì mai ùn averanu intesu una parolla di st’assassiniu. Business is business, disse u dettu. L’emu fattu nostru, in ogni circunstanza.

A stella di u ritornu

Soliluna hè scrittu d’una bella manu à u feltru, indrentu à i documenti di a vittima. Hè un nome chì ùn si ritrova pè sti lochi. Hè pocu adupratu, ma si sente pè ste cuntrate landane, à a cunfina di a piaghja rossa, à 200 chilometri. A scrittura hè anzianetta. U fogliu hè una mita di cartulina : un latu culuritu è un daretu impinnatu à l’inchjostru neru cù stu nome è una stella.

Walter Sickert, The Camden Town Murder Series No. 1., c.1908, Daniel Katz Family Trust

A stella di u ritornu, listessa à quella di a piaga. Hè statu truvatu stu dissegnu mentre e duie guerre, sottu à una rocca tondula, da un etnulogu di prima trinca, sparitu qualchì ora dopu à l’inviu di u so travagliu di ricerche pè ste Francie. Accantu à una ripruduzzione manuscritta, dopu ad avè ciarlatu settimane sane cù i scamani di e tribù primitive lucale, l’autore s’era pruvatu à dà un significatu di i più tarribuli.

A forma geometrica simbulizeghja a cuntinuità. A stella hè un antru nome di u chjerchju chì u so trattu ùn si spicca. U ritornu s’apparente tandu à un soffiu novu, una rinascità. Una tappa simbolica. Un passeghju à l’arringuersciu da a morte à a vita, da l’infernu à u paradisu.

Tomba per ùn esse tumbatu

A notte a più calda di l’estate, Spiritucci hè discitatu à bon’ora. A friscura ùn face più effettu in infernu, bisogna à entre in paradisu, à cunghjurà a sorte è mandà à caternu l’anime perse. Spiritucci hè u piuvanu traditu. U saviu di a tribù lampatu fora, minacciatu da e leve nove chì si sò scurdate di a filetta. U galateu in bocca à i scemi hè un tesoru di pulvara. L’usi antichi in periculu, s’hè ghjuratu u saviu di vindicà l’antenati. Beie u sangue di a so preda. U liquidu in mossa l’aiuta à ripiglià fiatu. U so cadaveru rinvivisce un cortu tempu, cù sta bivenda di fluidu energeticu è vitale. Tomba per ùn esse tumbatu, cuscente di u tradimentu fattu à i Dii. Hè u ritornu. Agisce eppò smarisce. Ghjunghje tandu cù a voglia di purtà l’infernu in stu mondu. Murzicheghja. Sgrinfia a pela di a zitella fatta da rompe u ciculu di a fertilità, da stancià a fonte di sti vituperii.

Da leghje ancu : Qual’hè chì hà tombu à Gilac ?

Ùn si sà veramente quandu Spiritucci hà da minà. L’etnulogu scrive torna una leghjenda ingiru à a natura è una pianta. U cactus neru di u Monte mette à fiurisce una volta u seculu. Sò scarsi sti vegetali chì crescenu à 400 metri d’altitudine. Ce chì stu fiore hè a apparizione di Mammatarra. Solu solettu in a so fossa, Spiritucci almanaccheghja a so vindetta qualchì ghjornu dopu à a caduta di l’ultimi petali. A credenza populare evucheghja stu ciculu in più, cù stu riloghju imprecisu è a figura di a Dea santa.

Dumane a terra pienghjerà

Soliluna hè di sta sterpa, senza dubbitu alcunu. A so stella di sangue spampilluleghja sottu à l’acqua turbida. Hè l’ereda d’una cultura in perdita, induve u donu di a natura hè sacralizatu. A fede in a putenza divina ùn c’hè più è u paradisu induve campemu si ne và in bruma.

U capimachja di a milizia face i so cummissiò, scegliendu a marcanzia lacata da a morta. U saccu di lussu è a ghjacchetta di coghju li piacenu assai. A scatuletta di priservativi, sempri inguttupati da u so plasticu, a si mette in a borsa di a camisgia.       

In i so scartafacci, l’etnulogu francese annutava qualchì infrasata attribuita à Spiritucci : « DUMANE A TERRA PIENGHJERÀ ».

Laisser un commentaire

Votre adresse e-mail ne sera pas publiée. Les champs obligatoires sont indiqués avec *